Nowoczesna stomatologia pozwala na skuteczne leczenie zębów dotkniętych chorobą i to nawet w stopniu zaawansowanym. Ekstrakcja, a więc usunięcie zęba z zębodołu, jest dzisiaj ostatecznością. Czasem jednak niestety jest konieczna. Decyzja należy w tym przypadku do specjalisty.
Stomatolog lub chirurg stomatologiczny ocenia na podstawie zdjęć RTG i badania, która technika ekstrakcji będzie najlepszym rozwiązaniem. Zabieg zazwyczaj przeprowadzany jest przy znieczuleniu miejscowym. Znieczulenie ogólne jest wykorzystywane rzadko, bo mogą wiązać się z nim powikłania. Do ekstrakcji zęba potrzebne są specjalistyczne narzędzia takie jak kleszcze czy dłuta. Cały proces nie powinien zająć więcej niż kilkanaście minut.
Ogromne znaczenie po wyrwaniu zęba ma kontrola. Trzeba mieć bowiem pewność, że wszystkie jego elementy zostały usunięte, a ewentualne zmiany oczyszczone. Nie może dość do rozprzestrzenienia się procesu zapalnego. Po ekstrakcji stosuje się na ogół specjalne opatrunki kolagenowe, które mają przyspieszyć gojenie się tkanek i zapobiec różnym powikłaniom.
Pacjent po wyrwaniu zęba powinien przestrzegać kilku podstawowych zasad:
– przez 2 godziny nie może jeść i pić,
– po 2 godzinach może wziąć zalecone lekarstwa,
– wskazane jest stosowanie zimnych okładów 3-4 razy dziennie,
– nie powinien spać z głową po stronie operowanej,
– zakazane są długie kąpiele w gorącej wodzie i uprawianie sportów przez minimum tydzień,
– nie można przez dwa dni po zabiegu myć zębów,
– nie należy przez 2 doby pić napojów gazowych i jeść gorących potraw,
– przez tydzień zaleca się rezygnację z palenia papierosów i picia alkoholu.
Istnieją także pewne przeciwwskazania do wykonania ekstrakcji zęba:
– bliskie sąsiedztwo zęba z guzem nowotworowym,
– usytuowanie zęba w naczyniaku krwionośnym,
– białaczka, anemia i hemofilia,
– niedobór żelaza i hemoglobiny,
– cukrzyca i choroby serca,
– miesiączka i ciąża (zabieg można wykonać po zakończeniu pierwszego trymestru).
